Kategori: Şiir

Uçuşan kıvrımlarım, salınırken dudaklarından… Değmenin sancısına tutulur, Bir yaprak titremesinde, rüzgârın savruluşunda… Papatyanın büyülü güneşiyle buluşmasında Maviliğin dokunuşlarında güneş, Isıtırken pırıl pırıl engin deniz… Ruhumu gülüşleriyle… Gözlerine dokunamamanın sancısında… Esip geçiyor uzuvlarım önünden, an be an… Derinliğime işlenmiş salınırken gözlerinin ritimleri, Uzuvlarım hissetmenin, görememenin hissinde… Ah hissetmek, bilirim hakikatin kendisi… Diye sayıklıyor, gizemli bir düşün …

Kozmos, Gün ve Ritim Gün idi ritim düş idi an, an hep sonsuzdu bir ritim salınımında karşımda, hatrımda hep kalbimin ritimleriydi baktığım, gördüğüm bir düş salınımında hissettiğim, hep sonsuz sonsuz bir salınımdan düşen an’ıma bir güldü, bir papatya bir ileri bir geri dalga salınımında öpüşen gülüşümdü O’nunla karışan onunla dans eden ritim, uzuvlarımda bir salınımdı, …

    gün düş’ü… zamansız salınan ritim… hadi söyle, tüm zamanların sırlarını, hadi fısılda, gün’de salınan tutuşan ritimlerle anlat bana, düş’ okyanuslarını… tutul kıvrımlarında zamanın yoksunluğunda, yeryüzünün hiçliğinde salınırken ritimlerim, düş’ parmak uçlarımda dans eden ruhuma… anlat ona…      

Duygular anlatılmazdı, Hissedilir yaşanırdı… uzuvlarından akardı kozmosun, Kıvrımlarında salınan, tutuşan… salınımlar…  hücrelerinden taşardı… bir asırlık sancı hissi…  ve sevinci kalbini parçalar…   asırlık kütlelerce ağırlık…  anlatılmazdı… anlatılmazdı, kimseye kimselere, hissedilir, hissedilirdi bir tek… hissedilirdi ve akardı içinden, bir düş an’ından  çiçekler… ve kozmosa karışan kokusu işlenmişti kozmosa…  ve an’ tılsımında göğün iklimlerinde… yansımakmış düş’ü kayıp …