Uçuşan kıvrımlarım, salınırken dudaklarından…
Değmenin sancısına tutulur,
Bir yaprak titremesinde, rüzgârın savruluşunda…
Papatyanın büyülü güneşiyle buluşmasında
Maviliğin dokunuşlarında güneş,
Isıtırken pırıl pırıl engin deniz…
Ruhumu gülüşleriyle…
Gözlerine dokunamamanın sancısında…
Esip geçiyor uzuvlarım önünden, an be an…
Derinliğime işlenmiş salınırken gözlerinin ritimleri,
Uzuvlarım hissetmenin, görememenin hissinde…
Ah hissetmek, bilirim hakikatin kendisi…
Diye sayıklıyor, gizemli bir düşün sesi…
Derin bir soluk alıyor, yansıması büyülü dokunuşların hissetmenin uzuvlarında evrenin
Bilirim… bilirim, sevmek hissedilmenin düşü…
Kozmos hissedilmenin aşığı, ışığın büyüsü…
Oysa diye duraklıyor titreyerek salınan ses,
Gözlerim, ellerim dokunmanın hissini yudumlamak istiyor…
Tabiatın sen yansımasında…
Uzuvlarımdan salınan hisler, karışmak isterken gözlerine…
Akmanın, anlarda çoğalmanın özleminde…
Ritimlerimin yansıması, güneşin gökyüzünün maviliğinde dansı…
Sonsuzluğun akışında arzuluyor, sonsuz ritimlerini…
Ellerini savuruyor gökyüzüne, ağacın bedenine…
Yavaşça eğiliyor uzuvları karışıyor ritimlerime…
Savruluyor öne, arkaya…
Savruluyor ellerinin ritimleri yeryüzünün katmanlarında…
Rüzgarın dokunduğu yaprak salınımı,
Okyanusun dalgaları gibi vücudu…
Sanki yıldızlar göz kırparken, güneşle dans eden Ay ışığının yansımasında…
Uçsuz bucaksız zaman mekândan bağımsız…
Bir yerde…
Ritimlerimin uzuvları karışmak, her bir kıvrımıyla dans etmek için can atıyor…
Kozmosu hissediyor, ritimlerinde eğiliyor ritimlerini büyülü diyarlara sürüklüyor…
Sonsuz sayıda kapı aralanıyor, büyülü ışığın yarattığı…
Anlıyor o an uzuvlarım, güzelliklerin hissinde…
Büyülü bir ışığa sahip ruhunun parıltısı…
Kozmosun hissi, kozmosun cevheri…
Kozmosun en hakiki gücü, uzuvlarında sayıklayan…
ritim’..
aşkınlığı…
(…şiir kitabından…)
