Bilincaltüst
Hadi söyle göğün… Eşsiz tını ile anlat onlara ritimlerini, Saf aşkınlığın hissiyle salınmanın, Güzelliğini, Yerde gökte her yerde görebilmenin düş’ü ile salındığı an’ salınımlara tutuşan ritimleri… onunla bütünleşebilmenin hissinde… aşkınlığın sahnesinde, dans eden ritimlerinin şölenini… zaman mekan anlamsızlığında… her an’ yanılsamasında… zamansızlığıyla, sonsuzluğun ışığını yansıttıklarını… O’nun ışığı herkese açık bir okyanus… ve ne …
Işığın iki farklı ancak tek yol haritasında, parçacık ile dalga salınımları: Dalga salınımları, bir denizin sadece bulunduğu bölgede yarattığı etki gibi düşünülmeli. Dalga salınımında, ışığın bölgesel etkisi öne çıkarken, parçacık ışınlarının ana etkeni temelden değişime uğrattığı anlamsallığı öne çıkar. Burada örneğin ruh halimizin, anlık değişiminde iyi ya da kötü hissetmemizde etkisi o anki bölgesel etkilerden …
insanların ruh kavramından ve de ruhsal yaşam seyrinden nasıl uzak seyir ettiğini, deneyimleyerek (yaşam denilen uğraşlarla…) anladığımda felsefenin o eşsiz hazzının güzelliğiyle ve sanatsal seyirle içselliğin yarattığı o tatmin hissini hissedebilmenin nasıl da kozmosun özünü ve de kalıcı güzelliği sağladığını daha iyi anlamanın hissini soluyorum… ve bu “his” işte yaşamı yaşamsal payda da içselliğin esas …
Sarmal Ritimlerin Sırrı Gen sarmalının ritmik dansını her ritim dokunuşunda ahenkle ilerlediğini ifade etmek istediğim ve yeryüzünde ruhun dansı’ hissedildiği an’ yaşam seyrinde ins’an olabilmenin ayrıcalığını… ‘ruh’ kesişmesi ile hakiki güzelliğine dönüşebileceğini ve hissedilen an seyrinin yaşamsal hazzı daha da derinlikli ve de kalıcı hissiyatıyla insana insan olabilmenin hissini sunabileceğini… Yaşamda seyir ederken, …
… uzun bir yol adım adım ilerlediğim, tüm yol kıvrımlarında sayısız da sapak geçtiğim salınımlarımda tutuldum adeta… Kimi an düşebilmenin uçurumunda sevince kimi an arşa çıkabilmenin kıvrımlarında salındığımı bilmeksizin inceden inceye kıvrıldım göklerde yedi iklimin her bir iklim düş’ünün içinden geçebilmenin adımlarında soluk almaksızın… nefes alabilmenin güzelliğine vurgundum, anladım… Boyutsuzdu iklim, boyutsuzdu kozmos düş’ü… Ve …
… kozmosla akan derinlik ne denli derinse içsellikte, hissedilen yansıma boyutu da o ölçü de derin salınımlara tutulur… …
gün düş’ü… zamansız salınan ritim… hadi söyle, tüm zamanların sırlarını, hadi fısılda, gün’de salınan tutuşan ritimlerle anlat bana, düş’ okyanuslarını… tutul kıvrımlarında zamanın yoksunluğunda, yeryüzünün hiçliğinde salınırken ritimlerim, düş’ parmak uçlarımda dans eden ruhuma… anlat ona…
Duygular anlatılmazdı, Hissedilir yaşanırdı… uzuvlarından akardı kozmosun, Kıvrımlarında salınan, tutuşan… salınımlar… hücrelerinden taşardı… bir asırlık sancı hissi… ve sevinci kalbini parçalar… asırlık kütlelerce ağırlık… anlatılmazdı… anlatılmazdı, kimseye kimselere, hissedilir, hissedilirdi bir tek… hissedilirdi ve akardı içinden, bir düş an’ından çiçekler… ve kozmosa karışan kokusu işlenmişti kozmosa… ve an’ tılsımında göğün iklimlerinde… yansımakmış düş’ü kayıp …
Kozmos, Gün ve Ritim Gün idi ritim düş idi an, an hep sonsuzdu bir ritim salınımında karşımda, hatrımda hep kalbimin ritimleriydi baktığım, gördüğüm bir düş salınımında hissettiğim, hep sonsuz sonsuz bir salınımdan düşen an’ıma bir güldü, bir papatya bir ileri bir geri dalga salınımında öpüşen gülüşümdü O’nunla karışan onunla dans eden ritim, uzuvlarımda bir salınımdı, …
Bu sayfanın içeriğini kopyalayamazsınız
