Bilinç(alt)üst

Bilinç: Bilinçdışı ile Bilinçaltı

Bilinç, zihinsel algı dahilinde yaşam aynasında yansıma bulan, bilinen ya da henüz bilinmeyen tüm tanıklığı ve tanıklık dahilinde deneyimlerle gelişen oluşu ve anımsamayı içerir.

Ve yorumlama ya da açınlama süreçlerinde, kişinin, zihnini ne derece geliştirdiği “bilinç” halini ortaya serer.

• En önemlisi, sönümlere tutulan, ruh- öz ışık bu anlamda yansıma bulur, parlar. 

Tüm bu süreçlerde, birçok farklı algılama süreçleri ya da açınlarıyla ifade edilmeye çalışılan, pozitif ya da negatif yansımalar veya yanılsamalar aynı zamanda, algılama ve yansıtma açını ise,

• Aslen, açık şekilde yansıma buluyor olsa da yaşamın her bir kıvrımında, çok yönlü ve de geniş boyutsal anlam açınları kapsamında, çeşitli olgu ve kavramlarla yaşam aynasında yansıma bulur.

Bu noktada, kişilerin kendilerini yetiştirdikleri veya geliştirdikleri ölçüde, inançları, düşünceleri neticesinde, her yansıtan aracı, kendi perspektifi doğrultusunda bir algılama ve de düşünce geliştirir.

ve toplumu oluşturan bu aracı yansıtıcılar, her dönemin yine kendi topluluk ve toplumları dahilinde bir algılama içine çekilir. Ve tam bu noktada, bireyin ruhunu ne ölçüde geliştirdiği öz-bilinci öne çıkar, sıyrılır.

Bilinçdışı açınlama: Bilinçaltı ile Çekirdek(dışı) ve açınları

Bir atomun iç çekirdeğinde hem pozitif protonlar hem de yüksüz nötronlar ve de çekirdeği saran, negatif elektronlar bulunur.

Kuantum açınlaması bu aşamada yansıma buluyor.

• Ancak düşünme yetisi kısıtlanmaması adına, bir kalıba ya da olguya bağlı kalıp, o olgu üzerinden açınlama yapmaktan ziyade bütünüyle bu noktada hiçbir kurala ya da olguya bağlı kalmadan bir düşünce aşkınlığı dahilinde felsefe ritimleriyle salınmalı. Böylelikle algısal seviye boyut atlayabilir.

Ve yeniden atomun iç yapısına ve de onu saran nötronlar ve de protonlara dönersek,

“pozitif ya da negatif ve de yüksüz nötronlar” ile ilgili oldukça net ve derinlikli bir örnekle hücrelerimizin işlevselliğini anlamaya dair düşünüm süreci geliştirebiliriz.

Örneğin bir fotoğraf çekildiğinde, öncelikle negatif çıktı alınır ve pozitif dönüşüm için işlenmesi gerekir- yani belirli bir aşamadan geçer ve işleme tabii tutulur. (Tabii dijital artık bunu direkt yapıyor gibi görünse de işlevselliği farklıdır. Ve de tam bu noktada yine dijital dünyaya geçiş aşaması ya da varolan hakiki döngüyü anlama yetisine derinlikli ve de basit bir anlama yansıması kazanabiliriz.

Nötronlar- elektronlar-

Atomu saran, negatif elektronlardan dolayı, iç çekirdek etkisiz kalıyor ve etkisini göstermesi için belirli bir süreç gerekiyor. En önemlisi de etkisini gösterebilmesi adına o oluşum aşamasına ihtiyaç duyuyor.

• İşte bu noktada, yaşama indirgeyecek olursak, bilinç algısı yüksek olan biri, görünüşte olanla yetinmeyip, ardını sorgular ve görebilmeye çalışır ve içinde derin düşünce açınlaması yansıma bulur.
• Ve bilinçaltı henüz içsel farkındalığında kendi hakikatine uyanık değilse, gelişimsel boyutta üstbilinçle etkileşimli şekilde yansıyan bilinci işlevselliğini yansıtamaz. Ve süzgeçten geçmeyen bilinçaltı, yansımalarıyla yaşam seyrinde etkin şekilde devrede olur.  ve görüntüde kalır ve düşüncelerinde de gördüğü kadarıyla bir algılama yansıma bulur, yani zihninde yani yaşamın seyrinde… ve bu açınlama ile henüz tutuşmayan sönümleriyle yansıma bulur.

Burada, kişi aslında iç çekirdek bilgisini ya da esas bilinç algısını kullanamadan, bir görü geliştirmiş olur. Yani aslında, hem bilinçaltı (genlere- dünya algoritmasına işlenen algı ile…) hem de bilinçdışı etkileşimiyle sınırlı kalır.

Çekirdeği saran, negatif elektronlar, dış dünya ya da dış algılama ile yansıma bulur, çekirdekte yer alan pozitif protonlarla yüksüz nötronların da etkileşimsel yansımalarıyla, negatif sis bulutu ya da net olmayan titreşimlerin cızırtılı yansımaları düşünüldüğünde ise, ortaya oldukça karmaşık etkileşimsel bir döngü çıkar.

Ve bilinçdışı yansımalarıyla etkileşime geçen tüm bu geçiş noktaları kapsamında yansıyan karmaşık yapı nasıl algılanmalı?..

Bilinç algısını yükselterek, sönümlere tutulan ruhun-ışığın gözünden görebilmek ve bu yönde bir yansıma yapabilmeye dikkat edebilmek gerekir.

• İçsel yolculuğa ya da iç çekirdeğe esas ışık tutan etkense, esas birleştirici öz “his” hissetmek, sezgidir.
• Ve de ruhun ışığıyla kalp ritimlerinin bir aktığı, hepsinin esas kaynağı kozmos’dan salınan ritim olduklarını göz önünde bulundurarak, yansıtıcının (kişinin) pozitif yansıma (bilinç hali…) yapabilmeye odaklanması tam da bu noktada öne çıkar. ( Ancak günümüzde pozitif yansıma da oldukça farklı bir anlama ve kulvara taşınmaya çalışılıyor, özünden oldukça uzaklaştırılıyor…)