Kahve ve Düş’..

Öyle içten bir an’dı ki içimde salınan, sonsuzluğun hissi…

Yansımaya başladı, içimde tını ritimleri dört bir tarafa, henüz hatırlayamadığım hislerin sonsuz salıncağı his yumağından…

Ve salındı düş’ler,

Yedi göğü aşabilmenin hissinde kozmosun senfonisine ritim olabilmenin aşkınlığında,

Ve yansıtabilmenin hissine düştü, güzelliği dalgaların salınımında,

Yeryüzüne…

Ah!..

Aşkı, aşkınlığı sunmaktı, tüm karanlığa,

Biliyordu içindeki tını, işte yansıma sebebi de bu idi…

Ve başladı içinde bir aşkınlık barışı…